Художественная преемственность в религиозных произведениях

Аннотация

Көркемдік дәстүр жалғастығы – қазақ әдебиеттану ғылымында
тарихи және теориялық жағынан барлық қырынан, жан-жақты
зерттеліп жатқан күрделі мәселелердің бірі болып табылады. Қазақ
әдебиетіндегі дәстүр сабақтастығының бастау көзі ежелгі әдебиет
нұсқаларында жатыр, авторлар мақалада сол жәдігерлерге бірсыпыра
тоқталып ашып көрсетеді. Ежелгі дәуір әдебиетінің нұсқалар, яғни
сақтардың «Алып Ер Тоңға» мен «Шу», ғұндардың «Атилла», «Көк
бөрі», «Ергенекон» дастандары мен «Хуастуанифтта» Көк тәңіріге
табыну басым болса, ислам діні келгеннен кейінгі туған орта ғасыр
мен қараханиттер дәуірінде туған жәдігерлерде Аллаға мінажат ету
көрінісі басым. Мақалада мысалға келтірілген еңбектердің бәрінде
де бірінші Алланың атына мақтау айтылатындығы сөз етілді. Олай
болса, алғашында Көк тәңіріге, ислам дінін қабылдағаннан кейінгі
күллі мұсылман халықтарының Алланы хақ деп танығанына мақалада
сөз болған тасқа түскен жазбалар мысал бола алады.